Մհեր Բեյլերյան

Հաճախորդներն ինձ հարգանքով էին վերաբերվում, նույնիսկ մի տեսակ ջերմությամբ: Պատճառները մի քանիսն էին. նախ՝ խոսում էի մաքուր գրական ռուսերենով, երկրորդ՝ ոչ մեկին չէի կոպտում, ինչը Ռուսաստանի համար անհավանական բան է, և երրորդ՝ աշխատող հային այստեղ նորմալ են վերաբերվում՝ համարելով, որ եթե հայն աշխատում է, ուրեմն իր տեղում է և վտանգավոր չէ: Հետաքրքրական էր նաև այն, որ այդպես էլ ոչ մի մոսկվացի գնորդ չտեսա. բոլորը եկվոր ռուսներ կամ խախոլներ էին: Ռուսների հետ շփվում էի միայն շուկայում: Հետզհետե իմ վերաբերմունքը նրանց նկատմամբ փոխվեց: Նկատեցի, որ դժվար է չսիրել կոնկրետ ռուսին, բայց անչափ հեշտ է ատել բոլոր ռուսներին հավաքաբար: Առանձին վերցրած, ամեն ռուս նորմալ խմող մարդ է, երկուսն արդեն չափից շատ են խմում, երեքը՝ հարբում, համը հանում են, տասին արաղը երբեք չի հերիքում և նրանք սկսում են ծրագրել հերթական հեղափոխությունը...